Lente toont ons dat het allemaal opnieuw kan beginnen; dat het oude loslaten en het nieuwe omarmen loont.
De lente wordt sinds mensenheugenis gezien als een tijd voor verandering en persoonlijke evolutie, vooruitgang. Het is het seizoen om je optimisme en enthousiasme te omarmen door op te ruimen, op te schonen. De lenteschoonmaak heeft een waardevolle functie, zo geloven ook wetenschappers. We ontdoen ons huis van rommel, stof en alles waarmee we ons omringden in de koude wintermaanden om ons comfortabel te voelen - om nieuwe dingen een plaats te geven. Zij symboliseren nieuw begin.
Het is de beste tijd van het jaar om zaken in je leven te brengen die de donkerte van de winter doen vergeten en je een boost geven voor het nieuwe seizoen, voor wat voor je ligt.
Dus opkuisen, schoonmaken! Grijp die borstel, dweil en stofdoek … en geniet achteraf van het resultaat. Heerlijk toch, dat gevoel van “ik heb heel wat gedaan vandaag”!
Ultimately spring is all about opportunity – a time for cultivating the qualities of courage and optimism, of strengthening the belief in ourselves and our powers to achieve and overcome obstacles – the greatest of which is perhaps our own fear, which prevents us from taking risks and stepping into the unknown. - Jane Collingwood
Maar goed, niet-zo-gedisciplineerde-huisvrouwen als ikzelf gaan niet meteen de bezemkast in op zoek naar mogelijkheden. De mogelijkheden beginnen gewoon al bij het feit dat ik meer energie heb. Ik voel wat de natuur ook voelt: opnieuw zonlicht, zachtere (nuja, als het even wil … ) en langere dagen doen zich gelden. Hoewel het niet persé van Tsjakkaa moet gaan; rustig aan je winterhol uit kruipen is aan te raden. Een plant neemt ook de tijd om rustig te gaan bloeien …
Het nieuwe seizoen dat zich inzet geeft ons wel de ruimte om op zo’n manier te kiezen voor dat vernieuwende, frisse … dat het zich kan verder zetten ten voordele van de rest van ons jaar.
Winter bracht ons tijd om naar binnen te gaan, te dromen en te rusten in wat is.
Van dat laatste kreeg ik wat oefening op mijn bord. Ik kreeg zakelijk een stevige dreun te verwerken in december. Een project waar ik zo in geloofde stuikte in elkaar en staat sindsdien on hold. Dat mocht ik afgelopen winter uitzweten. En of ik dat gedaan heb. En vloeken ook. Want we denken altijd dat alles in onze controle ligt; dat we, door maar hard genoeg te werken (nog harder desnoods) we wel tot een (liefst snelle) oplossing komen. En ach, dan toont het leven dat dat niet altijd zo is. En dat is dan buigen of barsten. Althans, zo gaat dat dan bij mij. Rusten in wat is, achterover leunen en herstellen met het vertrouwen dat het zichzelf wel weer ontvouwt. Dat leven. Dat project. Mijn pad.
Daar heb ik dan een klus aan: vetrouwen in wat is. En dus was mijn winter zwoegen, zweten en onderuit gaan. Twee keer ziek zijn dan. Want ja, hardleers zijn we wel.
Maar dus nu Lente. Met de grote L! Want ik voel nu al wat die tijd onder de grond de afgelopen maanden me zal opleveren. Maar dus ook nu, ondanks de hernieuwde energie, stap voor stap. Want het ontvouwt zich wel. Als de energie weer stroomt zetten oude patronen zich automatisch weer op de voorgrond. Die van “tanden er in en doorgaan” of “volle gas vooruit” als er beterschap merkbaar is. Doseren is de maat. Het gras groeit niet harder door er aan te trekken. Ondanks de lenteboost groeit en bloeit alles in de natuur op het tempo dat er nodig is om tot volle kracht te komen. En die volle kracht is nu nog niet. Eerst rechtkomen, bloemblaadjes open en zon pakken. Veel zon. En daarin rusten. Want zon, water en goeie grond doen hun werk wel. Ook zonder dat ik er iets voor doe.
Ook in de lente geldt het codewoord Vertrouwen. Vertrouwen op dat het zich wel ontvouwt; dat pad, dat project, dat leven.
Comments